Kelly Schacht
• RE: thinking the story – c’était un rendez-vous
c’était un rendez-vous: een dolle autorit die romantisch eindigt in de armen van een geliefde van de chauffeur. Het is een kortfilm van filmregisseur Claude Lelouch uit 1976, met haast mythische proporties in Frankrijk. Het is tevens de titel van een project van Kelly Schacht, gerealiseerd in 2008. Het actieterrein van Kelly Schacht was echter niet langer hartje Parijs, maar het landelijke Sint-Martens-Latem, het eindpunt van de race niet de Sacré-Coeur op de top van de Montmartre, maar Museum Dhondt-Dhaenens in Deurle.
MDD nodigde begin 2008 de jonge Belgische kunstenares Kelly Schacht uit om na te denken over de faciliteiten voor de bezoekers zoals een cafetaria / zithoek / bookshop / vestiaire / … die ook voor langere tijd zouden kunnen blijven functioneren binnen het museum. Haar antwoord op de uitnodiging werd een totaalproject waarbij de modernistische architectuur van het museum en de film c’était un rendez-vous als inspiratiebron dienden.
De kortfilm was voor Kelly Schacht eerder een aanleiding om het originele storyboard te herdenken. Eerst was er de ontdekking van c’était un rendez-vous via YouTube, daarna de installatie van de filmsetting in de inkomhal van het museum/villa-gebouw, de oproep voor een casting, de aankoop van een Mercedes SEL 450 (zelfde model als in de originele film), de casting, de opnames, de montage, de lay-out, de reacties, het tentoonstellingsproject in Gallery Hoet-Bekaert, … Alle stappen maken integraal deel uit van het totaalproject. Ze houdt ervan hierbij gebruik te maken van de media die de beste plastische oplossing bieden op een bepaald moment en binnen de gegeven context.
c’était un rendez-vous ontwikkelde zich zo gefaseerd en deels onvoorspelbaar. Uit het éne werd inspiratie gegenereerd voor het vervolg. In een tijd dat ‘het nieuwe’ en ‘het unieke’ zeer relatieve begrippen zijn, geeft Kelly Schacht op die manier een bijzondere invulling van het auteursschap.
Voor haar heeft het objectmatige karakter van het werk geen waarde, maar ontstaat de esthetische beleving door het opladen van een gegeven ruimte met nieuwe betekenissen en door de sublimatie van een actie, een ervaring of een herinnering. Voor haar projecten onder de noemer • RE: thinking the story gaat ze net zoeken naar die originelen die een soms mysterieuze of mythische waarde hebben, om zo de notie van auteurschap, originaliteit en uniciteit te bevragen.
Kelly Schacht ontrafelt, bevraagt, herinterpreteert en versterkt opnieuw de mythe van het origineel. Tegelijk creëert ze vrijspel in haar werk door de interactie van muzikanten, acteurs, de vormgever, … en de participerende rol die ze de toeschouwer toebedeelt. De kunstenaar zelf wordt de katalysator van vele interpretaties en persoonlijke belevingen, zonder deze pretentieus te willen controleren. Het resultaat kan zo zeer ‘droog’ zijn, maar evengoed een romantische of poëtische lading krijgen.
