Paul De Vylder

Beeldend kunstenaar Paul De Vylder is opgeleid als schilder en graficus in de academies van Antwerpen, Sint-Niklaas, en Ljubljana. Hij debuteerde begin de jaren ’60 met kleurrijke, wildgeschilderde voorstellingen van figuren, en in 1966 met cybernetisch werk. Na zijn studie kunstgeschiedenis heeft hij een kritisch beeldend oeuvre opgebouwd dat materiaal en inzichten verwerkt uit de kunstgeschiedenis, de semiotiek en de beeldwetenschap. Dit oeuvre, dat De Vylder tentoonstelt vanaf het begin van de jaren ’80, is opgebouwd uit beeldreeksen, sculpturen en fotowerken, zoals bijvoorbeeld Quarantaine (1981-82), ‘pekschilderijen’ geïnspireerd door filmstills van latent gewelddadige interieurscenes in close-up en vervormde perspectieven, de tekeningenreeks dr. Joseph Goebels: Onopgeloste mediaraadsels (1983), Gems of Power (1985-86) met gegraveerde lederen enkel- en polsbanden waarmee gewonde soldaten op de veldoperatietafels werden vastgebonden, de fotoreeks Cargo Cult: The Trickeries and Ritual Cunning of the Western Iconological Tradition (1996), de computertekeningen Les Demoiselles de Saint Antoine (2017-19), e.a.

De Vylder, docent semiotiek aan het KASK in Gent, was ook een scherp en eigenzinnig theoreticus. Zijn essays werden verzameld in Onevenredige lichamen. Over de onmogelijkheid van het spreken (2004) en De God die zijn vrouw had opgegeten. Codes en rituelen: over de listigheid van de rede (2014). Hij heeft zijn artistiek parcours besproken in De O van Giotto. Gesprekken met Koen Brams en Dirk Pültau (2016).

Het oeuvre van De Vylder was zelden te zien. Vroeg in Museum Dhondt-Dhaenens (1980), het laatst in de Verbeke Foundation in Kemzeke (2020-21). Hij heeft nooit commercieel gewerkt en tentoongesteld, hij was veeleer een ‘artist’s artist’. De Vylder kreeg de Prijs voor beeldende kunst van de Vlaamse gemeenschap in 1992. Het werk aanwezig in de collecties van MUHKA en MuZEE, (waar De Vylder een overzichtstentoonstelling had in 1996) is recent aangevuld met belangrijke sets van monumentale pekschilderijen en sculpturen in de collecties van het VANDENHOVE Centrum (1919), en MDD en SMAK (2022).

Na een beroerte in 2019 kon De Vylder in zijn ziekenhuisbed eerst enkel nog schriftelijk communiceren. Op het eerste briefje vraagt hij naar zijn werk: Mijn, mijn… werk.

In de maand voor zijn overlijden schonk de kunstenaar samen met zijn echtgenote niet minder dat vier monumentale pekschilderijen aan de collectie Museum Dhondt-Dhaenens nl. Het Mystieke Universum (1982/83), Het Gezonde Lichaam (1982/83), Canetti’s Joke (1983), Jane’s Dreamboat (1983).