Het kind met de groene mouwen, 1926

Een van de kenmerken van Daeye’s werk is zijn opmerkelijke vermogen om de menselijke figuur tot leven te brengen. Zijn portretten en figuurstudies tonen een diep begrip van menselijke emoties en karakter. Hij schilderde vaak gewone mensen in alledaagse situaties, wat een gevoel van intimiteit en herkenbaarheid aan zijn werk geeft. Deze menselijke dimensie in zijn werk maakt het bijzonder aansprekend en tijdloos.

Een baby staart naar de toeschouwer met een koele, afwezige blik alsof het al op zo jonge leeftijd ongeïnteresseerd of misschien droefgeestig is. De achtergrond is geabstraheerd, wiens baby het is weten we evenmin. De titel verwijst naar de groene mouwen van het babykleed, maar zelfs de groene verftoetsen zijn zo spaarzaam aangebracht dat deze vestimentaire eigenaardigheid niet opvalt. De baby’s en adolescenten die hij in zijn leven portretteerde geven weinig prijs van hun gemoedstoestand, tenzij met hun ogen en hun blik. Ook de gebruikte zachte kleurtonen versterken deze introverte gemoedsuitdrukking. Geen extase, verdriet, verliefdheid weliswaar maar een soort van onnoembare melancholie die we eigenlijk niet meteen verwachten bij kinderen maar eerder bij een gesloten, onzekere persoon die geleerd heeft zijn lot te ondergaan, iemand zoals Daeye zelf misschien?

T.E.

• Dit werk maakt deel uit van de kerncollectie van het museum. Het maakt deel uit van de inventarislijst van de schenking door Jules en Irma Dhondt-Dhaenens die werd samengesteld tijdens de raad van bestuur op 03.06.1967.