zonder titel, 1990

Deze monumentale doeken, geschonken door de kunstenaar aan MDD in 1990, zijn sculpturen die aan de muur worden opgehangen. De schilderijen van Perry Roberts zijn ruimtelijke werken. Ze zijn gemaakt van aan elkaar genaaide stroken canvas. Roberts hergebruikt de klassieke elementen uit de Westerse schilderkunst, zoals het linnen doek, een houten stretcher, en gesso-verf, maar schildert geen motieven. Roberts schildert variaties van regelmatige kleurvlakken, duidelijke ritmes, rustige verhoudingen. Het werk verwijst naar zichzelf, het roept geen vragen op, het ‘spreekt vanzelf’ – als architectuur?