Gert Verhoeven
A Dhondt-Dhaenens Deurle Exhibition

In het werk van Gert Verhoeven draait alles – of toch veel - om (pseudo)-classificatie en (quasi)-indelingen. De status, waarde en betekenis van een object worden immers in grote mate afgeleid van de plaatsing van dat object binnen een bepaald systeem. Verhoeven tracht die systemen te doorgronden door een voortdurende analyse van de kunstenaar en zijn plaats in de maatschappij, de kunstmatigheid van de kunstwereld, de rol van het object.

Voor MDD maakt Verhoeven een museumvullende installatie waarin hij de collectie van het museum in zeer grote mate betrekt. Daarmee trekt hij een bepaalde tentoonstellingstraditie binnen het MDD in extremis door. De belangrijkste beweegreden is dat elke collectie onderhevig is aan classificatie: er zijn schilderijen en sculpturen die weer onderverdeeld kunnen worden in portretten, landschappen, stillevens et cetera. Het museum op zich is ook onderhevig aan classificatie. Het MDD is bijvoorbeeld een regionaal erkend museum dat sterk verankerd is in een lokale geschiedenis. Die band met het lokale wordt door Verhoeven uitgewerkt in een klankband waarin de classificatie van de taal in diverse dialecten naar voor komt.

Gert Verhoeven richt zijn blik op de collectie van het MDD en bekijkt die bijzonder analytisch. Los van elke esthetische kwaliteit (die ook bij de door hem bestudeerde pompoenenkweek of de hierboven vermelde voeten niet of nauwelijks ter zake doet) kijkt hij naar een mogelijke indeling in categorieën en subcategorieën: portretten, landschappen, sculpturen, stillevens…