Banks Violette

Het oeuvre van de Amerikaanse Banks Violette laat zich niet op een éénzijdige manier beleven en interpreteren. Zijn werk creëert een sfeer die zonder twijfel als kil, afstandelijk en bevreemdend ervaren wordt. Verwijzingen naar zowel de donkere kant van onze cultuur als de Amerikaanse moderne kunst worden erin verweven. Zijn installaties lijken op desolate settings die geweld, angstgevoelens en het excessieve insinueren. Ze schijnen zoiets als ‘het onzegbare’ te kunnen omsluiten, met andere woorden te kunnen verbeelden wat verdrongen wordt door onze cultuur. Vandaar speelt zijn fantasierijke fascinatie voor het ritueel en voor duistere subculturen zo’n belangrijke rol in de totstandkoming van zijn werken.

De installaties van Banks Violette worden zeer zorgvuldig gerealiseerd in zijn atelier, waar de meeste elementen handmatig worden vervaardigd. In zijn werk kan men verwijzingen zien naar de lichtsculpturen van Dan Flavin, de zwarte schilderijen van Frank Stella, de zout- en spiegelsculpturen van Robert Smithson, de Amerikaanse vlag – schilderijen van Jasper Johns, de seriële sculptuurmodules van Donald Judd, … De emotieloosheid van deze Amerikaanse modernistische en conceptuele kunst wordt door Banks Violette echter omgezet tot een kille en onrustwekkende shock. Een gevoel van degeneratie en ontmenselijking is onafwendbaar.

Vaak hebben de sculpturen van Banks Violette een zwartglanzend oppervlak, wat de morbide kracht in zijn werk versterkt. Voor zijn tentoonstelling in het museum Dhondt-Dhaenens koos hij er echter voor om enkel sculpturen samen te brengen die wit zijn of die licht uitstralen. Zijn werk maakt gebruik van een modulaire beeldtaal, wat betekent dat bepaalde vormen herhaald worden of dat bepaalde materialen telkens terugkomen in andere vormen. Hierdoor zijn de sculpturen zeer wendbaar en aanpasbaar naargelang de tentoonstellingsruimte. Door het samenbrengen van installaties in een telkens nieuwe constellatie creëert Banks Violette voor elke tentoonstelling een andere spanning.