Martin Kippenberger

Martin Kippenberger wordt begin jaren tachtig bekend met neo-expressionistische schilderijen en met zijn Berlijnse punk-discotheek-galerie S.O.36. In de traditie van Dada, Fluxus en Pop bedrijft hij een vorm van confronterende en oneerbiedige anti-kunst gebruik makend van een eclectisch amalgaam van verschillende media, stijlen en technieken. Met een mengeling van humor, cynisme en ernst neemt hij iedereen, inclusief zichzelf, op de korrel. Hij transformeert zijn grillige invallen in schilderijen vol parafrases, assemblages van alledaagse objecten of chaotisch ogende installaties. Het narcisme van kunstenaars parodieert hij door zichzelf veelvuldig te portretteren. Kippenberger gedraagt zich als het prototype van een bohémien, vervalst zijn biografie, parafraseert kunst van collega’s, laat geen incident onbecommentarieerd en bedenkt beeld- en woordgrappen. Het opbouwen van een netwerk beschouwt Kippenberger als deel van zijn kunstconcept: hij koopt werk van andere kunstenaars aan en presenteert het in zijn tentoonstellingen, werkt samen met collega’s zoals Werner Büttner, Günther Förg, Georg Herold, Albert Oehlen, Markus Oehlen (ook wel de Keulse bende genoemd) en met een team van medewerkers. Na een bewogen leven overlijdt hij op 44-jarige leeftijd in Wenen.

De tentoonstelling in het MDD heeft niet de bedoeling een overzicht van zijn werk te geven maar focust op een aantal terugkerende motieven en thema’s, namelijk de Santa Claus (kerstman), de oorlog en de kanarievogel.

Het verlangen van het MDD om Martin Kippenberger te tonen is ontstaan uit het feit dat er in België nog nooit een museale tentoonstelling over Kippenberger werd gehouden. De enige Belgische tentoonstelling vond plaats in de Ado Gallery (Antwerpen, Bonheiden) in 1987.