Marcel Maeyer
People

Het kunstenaarsdebuut van Marcel Maeyer situeert zich aan het begin van de vijftiger jaren. Vanaf de jaren zestig leidde hij een dubbelleven dat bestaat uit een wisselwerking tussen zijn kunstenaarsschap (Marcel Maeyer) en zijn functie als hoogleraar in de kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Gent (Prof.Dr. Marcel De Maeyer).

Marcel Maeyer drukt zich uit in verschillende disciplines zoals schilderen, tekenen, beeldhouwen en installaties. Er is geen rechtlijnigheid maar wel artistieke continuïteit terug te vinden in zijn rijk gevuld oeuvre dat wordt gekenmerkt door stijlpluralisme en zin voor fragmentering. Marcel Maeyer is de eeuwige zoeker. Hij neemt gestaag nieuwe uitdagingen aan en analyseert daarbij allerlei plastische probleemstellingen. In de zestiger jaren breekt hij door met de cyclus Vies des XII Césars, autobiografische keizers die zich situeren in de mythe van de toen heersende Pop-Art en die op een ironische manier refereren aan de antieke cultuurbeleving. Het is echter met zijn hyperrealistische schilderijen van circuszeilen en straatzichten dat Marcel Maeyer ruime bekendheid verwerft.

In de jaren zeventig werkte Marcel Maeyer steeds meer naar foto’s. Hij fotografeerde straatstenen en ‘objets trouvés’. Deze fotografische composities ging hij dan overzetten op doek en gaf er zo een extra dimensie aan. Eind jaren zeventig liet hij het hyperrealisme achter zich en zocht weer naar iets nieuws. Toch heeft zijn recente werk nog steeds een band met zijn hyperrealistische schilderijen. Gelijkenissen vinden we in de fotografische behandeling: kadrering, de ‘captatie’ en de fragmentatie van het beeld. Deze fotografische blik gaat hij bezielen.

De tentoonstelling in het MDD heeft absoluut niet de bedoeling om een totaaloverzicht te geven van zijn artistieke carrière, maar wel om de nog springlevende dynamiek in zijn werk aan te tonen. Die dynamiek loopt parallel met de evolutie van de nieuwe media die hem er telkens opnieuw toe dwingen de realiteit anders te observeren en te ervaren. Hieruit blijkt hoe intens hij zich blijft concentreren op het ‘kijken’ en ‘leren kijken’.