Picture this: Anouck De Clercq

Building

In haar digitale video’s gaat Anouk De Clercq op zoek naar de ideale combinatie van inhoud, techniek en formele esthetiek. Vertrekpunt in haar werkwijze is vaak een schets van een compositie of een draaiboek waarmee een 3D-omgeving wordt gecreëerd via animatieprogramma’s. Daarna worden patronen en loops geselecteerd die het mogelijk maken om aan die basisvorm met een grote intuïtieve vrijheid te sleutelen. “Waar het mij hierbij om gaat is eigenlijk heel simpel: een concept te bouwen waarin ik de ruimte heb om mijn gevoelens te verbeelden met abstracte vormen.”, aldus De Clercq. De beeldtaal van de verschillende werken is heel divers, maar alle films resoneren in elkaar. Tempo, sfeer en compositie kunnen worden herhaald, gesampled, verwrongen, en opnieuw uitgevonden om terug te keren in nieuwe films. Essentieel voor haar is de samenwerking met kunstenaars uit diverse disciplines, zoals componisten van digitale muziek, architecten en beeldende kunstenaars.

Voor het werk Building (2003) werd vertrokken van een heel concreet 3D-model van het nieuwe Concertgebouw in Brugge. Uit dit model werden muren weggehaald om meer bewegingsvrijheid te creëren. Of dit gebouw nu in elkaar zou storten deed er weinig toe: terwijl architecten onderhevig zijn aan de zwaartekracht zijn kunstenaars dat niet. Wat er overblijft zijn juist de minst dragende onderdelen: de openingen waar het licht binnenvalt. De architecten van het Concertgebouw, Paul Robbrecht en Hilde Daem, werken altijd rond licht en lichtinval. Ze zetten als het ware een gebouw rond het licht en rond de mogelijke bewegingen die mensen maken in dat gebouw. Vandaar dat Anouk De Clercq vertrok van het idee dat het een donker lichaam of ruimte is, waarin vlakken oplichten. Via het licht leer je het gebouw kennen. Zo wilde ze een heel narratief verhaal over architectuur maken met het licht als verteller. Ook heel belangrijk voor haar was hoe Robbrecht en Daem ritme brengen in de architectuur van hun gebouwen. Deze ritmiek wordt overgenomen in de beeldmontage door het licht dat constant verglijdt, maar ook door de muziek van Anton Aeki, dat een fundamenteel onderdeel vormt van Building.

De vertoning van de video Building in het Picture this – programma past binnen het idee om het werk van een kunstenaar op te volgen en tot een intense samenwerking te komen tussen kunstenaar en MDD.