Valerius De Saedeleer

Toen Valerius De Saedeleer zich in 1898 kwam vestigen in Sint-Martens-Latem wist hij als jonge kunstenaar eigenlijk niet zo goed waar hij naar toe moest met zijn schilderkunst. De vlot geschilderde natuurlandschappen met een impressionistische verftoets van zijn leermeester Frans Courtens waren zeker verdienstelijk, maar De Saedeleer was op zoek naar iets anders, iets persoonlijk. In Sint-Martens-Latem kon hij zich herbronnen in een artistiek klimaat omdat ook beeldhouwer George Minne en schilder Gustave Van de Woestyne er zich kwamen vestigen. De ongerepte natuur, de landschappelijke verscheidenheid en het goedkope, eenvoudige leven trokken hen aan.

Met deze tentoonstelling willen we dieper ingaan op de werkwijze van Valerius De Saedeleer. Als we zijn werk overschouwen, merken we dat hij eigenlijk slechts een beperkt aantal landschappen geschilderd heeft. Elk landschap werd namelijk steeds anders benaderd: net als een fotograaf zoomt hij in of uit, zoekt hij een ander focuspunt, speelt hij met lichteffecten of met de seizoenswissels. Ook voegt hij elementen toe aan de compositie of neemt hij er weg, zoals bomen of huisjes.

Het was de bedoeling om met deze selectie schilderijen de actuele waarde en betekenis aan te tonen van het werk van De Saedeleer. Hij hanteerde een techniek die vandaag nog wordt gebruikt door kunstenaars en verdient dan ook een bijzondere plaats in de kunstgeschiedenis.