Landschap te Ingooigem, 1912
Het werk dat De Saedeleer rondom Tiegem, zijn nieuwe woonplaats in de Vlaamse Ardennen, realiseert, sluit naadloos aan bij voorgaande jaren. Natuurlijk verandert wel de aanblik van het landschap. Het oog volgt het ritme van traag dalende en stijgende velden en weiden, doorsneden door verdoken liggende veldwegen en lange boomrijen. Een stapeling van lijnen geeft de voorstelling nu een hechte bouw. Een doek als Landschap te Ingooigem maakt de harmonie en de ruimteloze eeuwigheid van de natuur op een serene manier aanschouwelijk. Daarbij heeft ook het breed gestrekte formaat een functie: het is alsof de wijd opengevouwen natuur in beschouwelijke rust is gaan liggen.
De landschapsschilderkunst van Valerius De Saedeleer biedt vrij authentieke kwaliteiten die de uitkomst zijn van eigen gevoel, overgave en contemplatie. Hij zal het beeld van de natuur nooit ontwrichten of afwijzen, hij vereenvoudigt en ordent haar. Om die reden geven het fauvisme, het kubisme en het expressionisme op geen enkele manier impulsen aan deze kunstenaar. Hij maakt via een proces van zuivering het landschap bij wijze van spreken volmaakt in zijn eigen natuurlijkheid. Men kan het De Saedeleer als een belangrijke verdienste aanrekenen dat hij de lessen van meester Bruegel op eigen wijze weet te benutten teneinde het landschap in Vlaanderen ten tijde van het dominerend impressionisme een ander gezicht te geven. Binnen de traditie brengt hij de nuances aan die voor hém alleen kenmerkend zijn.
P.B.
- Dit werk maakt deel uit van de kerncollectie van het museum. Het maakt deel uit van de inventarislijst van de schenking door Jules en Irma Dhondt-Dhaenens die werd samengesteld tijdens de raad van bestuur op 03.06.1967.
