Untitled, 1989—1996

Marthe Wéry maakt schilderkunst vanuit een doorleefde kunsthistorische achtergrond en vanuit het alert besef en aanvoelen van architecturale verhoudingen. Marthe Wéry beschouwt het schilderij niet in de eerste plaats als een autonoom object, maar als een schakel of een relevant teken dat een versterkte dialoog aangaat met de ruimte. Het oordeelkundig samenvoegen van aparte delen tot een installatie wordt in haar werk uit de jaren negentig ook van binnenin het aparte beeldvlak opgeladen tot een heuse queeste naar de nog steeds springlevende en onontgonnen mogelijkheden van het aanbrengen van verf op de meest uiteenlopende dragers.

Marthe Wéry introduceerde in haar aparte panelen het op elkaar inspelen van chemische processen met vloeibare pigmenten, alsook het letterlijk wegvegen van het zichtbaar schildersgebaar door de drager heen en weer te wentelen in een grote verfbak. Marthe Wéry koppelt het rijke picturale legaat van stromingen zoals het constructivisme en De Stijl aan de gecontroleerde en deels gekanaliseerde wetten van het toeval. Marthe Wéry evoceert in se via haar werk de twijfels als inherent kenmerk van de menselijke existentie.