Geschiedenis

In het jaar 1964 werd de Stichting Mw Jules Dhondt-Dhaenens opgericht door Jules Dhondt (1889–1969) en Irma Dhaenens (1892–1973) met als doel “de middelen te verschaffen om actief bij te dragen tot de ontwikkeling van het bewustzijn van de Vlamingen als volksgemeenschap én het verheffen van het peil van hun kultuur”. Het was evengoed de bedoeling om de collectie verder aan te vullen “door inbrengen, giften, erfgiften, alsmede alle andere middelen die door de heer Jules Dhondt of zijn echtgenote ter beschikking stellen”.

Op 30 november 1968 had de plechtige opening van het museum plaats dat zijn intrek had genomen in een modernistisch ontwerp van architect Erik Van Biervliet. Walter Van Beselaere, toenmalig conservator van het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten van Antwerpen, gaf in een toespraak de volgende raad aan het talrijk opgekomen publiek voor de opening: “Kom terug naar dit museum, alleen, overdag en het liefst bij zonneweer, want pas dan zult u elk schilderij in u kunnen opnemen, tot leven gewekt door de zegen van het onvervangbare daglicht, opgenomen in een blanke omgeving en in een levend contact met het heerlijke Leielandschap dat u, van uit de zaal, dank zij de verticale spleetramen, bestendig aanwezig ziet en kunt bewonderen, tot de overkoepelende hemel toe, die als een zegen hoog boven de heerlijke daad van deze schenking blijft gespannen.”

Naast het tonen van hun eigen collectie wouden Jules en Irma ook culturele manifestaties en tentoonstellingen organiseren. Tot 1973 werden de tentoonstellingen voornamelijk afgesteld op kunstenaars uit hun eigen collectie of van bevriende kunstenaars. Met de aanstelling van Antoon De Pesseroey, toenmalig burgemeester, als voorzitter werd het tentoonstellingsbeleid voornamelijk door hem en Jozef Mees uitgetekend. In deze periode zien we progressieven en vrij radicale tentoonstellingen gekozen door Mees afwisselend met een eerder traditionele benadering door De Pesseroey.

Het beleid van Museum Dhondt-Dhaenens veranderde sterk aan het einde van de jaren tachtig en ook de accenten binnen de verzameling verschuiven drastisch. Kunstenaars lieten zich graag inspireren door de historische collectie en het modernistische gebouw waarin ze vertoeven. Hun denkproces en fysieke aanwezigheid wordt een belangrijk element in de kunstwerken en het fysieke resultaat staat niet langer centraal in hun benadering. Werken van David Tremlett, Perry Roberts, Richard Venlet, Rombouts-Droste en Marthe Wéry verraden de dubbelzinnigheid van de schilderkunst als medium. Enkele van de latere spraakmakende projecten kwamen van Santiago Sierra, Thomas Hirschhorn en Thomas Lerooy.

Museum Dhondt-Dhaenens wil met haar hedendaagse kunstenwerking tentoonstellingen produceren met kunstenaars die binnen bepaalde recente artistieke tendensen van de laatste decennia richtinggevend zijn maar in Vlaanderen (of daarbuiten) nog niet op een consistente manier werden getoond. Vaak gelden deze projecten als een scharniermoment in de carrière van de kunstenaar. Museum Dhondt-Dhaenens wil zich hierbij zeker niet beperken tot één enkele type tendens maar staat open voor de diversiteit die zich aanbiedt in de hedendaagse kunstwereld.

Binnen de hedendaagse werking wordt er voornamelijk gekozen om individuele tentoonstellingsprojecten uit te werken. In tegenstelling tot groepstentoonstellingen, kan met deze vorm van tentoonstellen een beter beeld geschept worden van wat de intrinsieke waarde is van een welbepaalde kunstenaar. Museum Dhondt-Dhaenens wil hierbij steeds een hechte partner zijn van de kunstenaar. Het gezamenlijk ontwikkelen van een project, het elkaar bevragen en steunen in de zoektocht naar de betekenis en functie van kunst staat centraal. Het museum creëert in de eerste plaats een mentale ruimte voor dialoog, reflectie, experiment en creatie.

De laatste jaren heeft Museum Dhondt-Dhaenens een sterke traditie opgebouwd in de samenwerking met kunstenaars die het museum als instelling, de positie van de kunstenaar of de relatie met de bezoeker fundamenteel in vraag stellen.

Directeurs

• Goedele Bartholomeeusen (vanaf 2023)
  
• Antony Hudek (2020—2023)
• Joost Declercq (2004—2019)
• Edith Doove (1999—2004)