Richard Venlet
MDDGRID

Met MDDGRID stelt Venlet een ruimtelijke constellatie voor die de verschillende ruimtes van het museum met elkaar verbindt; museale en perifere functies worden in een totaalbeeld opgenomen. Hij inspireert zich hiervoor op het onderliggende rastermotief volgens dewelke het museumgebouw is opgebouwd. Het raster als belangrijke actor binnen het modernisme, waarvan het museum een architecturale nakomeling is, wordt in MDDGRID losgetrokken van zijn basis. MDDGRID verzelfstandigt zich volledig en doet daarbij aanspraak op omschrijvingen als catwalk, steiger, infiltrant, drager en sculptuur.

Op en binnen dit raster worden elementen geplaatst die met de werking van het museum te maken te hebben: vitrinekasten, een computer waarop de website bekeken kan worden, maar ook sculpturen uit de collectie van het MDD. De balie wordt als tentoonstellingsruimte gerecupereerd wat als consequentie heeft dat de ticketverkoop gewoon aan een tafel gebeurd.

Kleine opstellingen met podia, microfoons en stoelen verwijzen naar het houden van toespraken als opening van een tentoonstelling. Tijdens de tentoonstelling kan iedereen die behoefte voelt om een toespraak te houden dit doen. Aan de hand van de fotoarchieven van het MDD maakte Venlet bovendien een video van alle toespraken die er in het verleden gehouden werden.

De binnenstructuur van het museum wordt zoveel mogelijk ontdaan van voorzetwanden die in de loop van de tijd werden aangebracht. Zo komt de oorspronkelijke kiezelwand in de inkom weer te voorschijn, evenals de monumentale pasteltekening die David Tremlett in 1990 uitvoerde voor een groepstentoonstelling.

Richard Venlet nam destijds deel aan dezelfde tentoonstelling. Voor MDDGRID wordt de installatie heruitgevoerd die hij destijds realiseerde. Ze vormt voor Venlet een belangrijk referentiepunt binnen zijn oeuvre. Door het parallel presenteren van dit werk en MDDGRID neemt hij zowel de conditie van het museum als zijn eigen werk als referentie.