Picture this: Sophie Nys
Sophie Nys haar artistieke praktijk vertoont voornamelijk twee belangrijke krachtlijnen, enerzijds een formeel, streng uitgevoerd “kunstkritisch onderzoek”, en anderzijds een bij de documentaire film aanleunend poëtisch portret van het leven van alledag. Haar werk wordt gekenmerkt door een minimalistische esthetiek van rudimentaire grafiek, en bij voorkeur ‘arme’ materialen zoals papier en ‘eenvoudige’ technieken zoals fotokopie. In haar scherpzinnige, relativerende oeuvre, waarin humor en (zelf)spot dikwijls terug te vinden zijn, moeten de gangbare praktijken binnen de hedendaagse kunstscène er vaak aan geloven. Ze kiest daarvoor echter niet de plat gelopen paden van de subtiele ironie of gecompliceerde slimheden, maar gaat zowel visueel als inhoudelijk heel direct te werk.
Voor MDD creëerde Nys een mixed media installatie. Op een scherpzinnige wijze speelt ze met de architectuur van de inkomhal en verandert de perceptie drastisch. Bij het betreden van het museumgebouw komt de toeschouwer in een bevreemdende situatie terecht: onmiddellijk staat hij voor een smalle houten gang die afgesloten wordt met een deur waarop “Heren” te lezen valt. De smalle donkere weg die afgelegd wordt, doet denken aan de donkere (lijdens)weg naar de verlossing. Hierin herkennen we het relativerende, humoristische aspect dat een vaste waarde is binnen haar oeuvre. Ook is er een knipoog naar Marcel Duchamps Fontaine (1917) voelbaar. De idee voor de constructie ontstond in de eerste plaats uit haar misnoegen over de aanwezigheid van toiletdeuren in haar tentoonstellingsruimte. Ze zocht dan ook een manier om deze weg te werken om zo een intiemere sfeer te creëren.
Rondom zijn diverse projecties en werken geïnstalleerd, voornamelijk reflecties over haar reis naar Japan (waar ze de hoogste vulkaan - de Fujisan - beklom) en de renovatiewerken die ze uitvoerde in haar Brussels atelier. De fotogrammen bijvoorbeeld zijn een duidelijke verwijzing naar Japan en werden er tevens vervaardigd. De video Buraku reflecteert over status en discriminatie in het 21ste eeuwse Japan. Sophie Nys toont beelden van Japanse winkeltjes waar prenten van idolen kunnen gekocht worden, en vraagt zich daarbij af wie van deze eveneens Buraku zijn. Buraku betekent immers ‘minder dan mens’.
De zelfrelativering binnen haar werk is voornamelijk voelbaar in de diaprojectie in de afgesloten balieruimte waar steeds weer “SMART IS OK, LUCKY IS BETTER” alternerend geprojecteerd wordt. Een uitspraak van de Amerikaanse auteur William Stafford waarmee ze aan haar loopbaan refereert. Naast de artistieke kwaliteit van het werk moet een kunstenaar ook een dosis geluk hebben om succesvol te worden.
