De dokwerker, 1910

Deze bronzen buste van een man met ontbloot bovenlijf toont in een pijnlijk realisme elke rimpel en spiertrekking van het menselijke lichaam. Gezwollen aders, vertrokken pezen en hier en daar verzakte huid. Het werk is veel robuuster dan de gekende uitgepuurde en ascetische knapen, die een langgerekte en tengere houding aannemen. Het hier gebruikte model is een zekere Lacaege die zelfs een korte periode bij Minne introk. Rond deze periode keert Minne terug naar een vorm van naturalisme en werkt hij naar levend model. Deze terugkeer naar het naturalisme toont een verwantschap met het heroïserend werk van Constantin Meunier. Niet de man zelf, maar diens stoerheid en ongenaakbaarheid worden het centrale thema.

M.V.D.